Czy ulga dla młodych obowiązuje jeszcze w dniu 26. urodzin? Czy istotny jest termin wypłaty / zlecenia przelewu czy wpływu środków na koncie pracownika?
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
(…)
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania przez płatnika ulgi dla młodych do przychodów ze stosunku pracy wypłacanych pracownikowi dokładnie w dniu jego 26. urodzin. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 czerwca 2025 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracownika, który w dniu 21 maja 2025 r. kończy 26. rok życia i tego samego dnia zostanie rozwiązana łącząca te strony umowa o pracę. Pracownik złożył Wnioskodawcy oświadczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw w celu skorzystania ze zwolnienia osiąganych przez siebie przychodów z opodatkowania. Wnioskodawca planuje w dniu 21 maja 2025 r. wypłacić pracownikowi ostatnie wynagrodzenie z tytułu rozwiązywanej umowy o pracę. Wypłata wynagrodzenia nastąpi przelewem, przy czym zlecenie wykonania przelewu nastąpi w dniu 21 maja 2025 r. rano. Wynagrodzenie zostanie zaksięgowane na koncie bankowym pracownika tego samego dnia.
Uzupełnienie wniosku
Wynagrodzenie zostanie wypłacone zgodnie z regulaminem wynagradzania z dołu do 10-go dnia następnego miesiąca.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy w opisanych okolicznościach otrzymane przez pracownika przychody ze stosunku pracy w postaci wypłaconego mu w dniu 26. urodzin wynagrodzenia za pracę należy traktować jako otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia i jako takie za wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kwoty 85 528 zł, co powinno skutkować nieopłaceniem (niepobraniem) przez Wnioskodawcę zaliczki na podatek dochodowy od tego wynagrodzenia zgodnie z ustawowym obowiązkiem jako jego płatnika?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacone pracownikowi w dniu 21 maja 2025 r., tj. w dniu skończenia przez niego 26. roku życia, powinno zostać uznane za zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ należy to rozumieć jako wypłatę następującą do ukończenia 26. roku życia.
Literalne brzmienie przepisu wprowadzające zwolnienie określonego w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że wolne od opodatkowania (po spełnieniu pozostałych warunków), są wskazane przychody otrzymane przez podatnika do ukończenia dwudziestego szóstego roku życia. Natomiast przychody otrzymane przez podatnika po tym dniu, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Ważny jest więc moment wypłaty wynagrodzenia (np. wynagrodzenia ze stosunku pracy).
Do ustalenia terminu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli ukończenia 26. roku życia, należy stosować art. 12 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), zgodnie z którym terminy określone w latach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim roku, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim roku nie było – w dniu, który poprzedzałby bezpośrednio ten dzień.
W sytuacji zatem, gdy podatnik urodził się 7 listopada, ukończenie 26. roku życia nastąpi 7 listopada. Zatem wypłata postawiona do dyspozycji podatnika również w tym dniu podlega powołanemu na wstępie zwolnieniu.
Z kolei z art. 86 § 1 i § 3 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 z późn. zm.) wynika, że pracodawca jest obowiązany wypłacać wynagrodzenie w miejscu, terminie i czasie określonych w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy oraz, że wypłata wynagrodzenia jest dokonywana na wskazany przez pracownika rachunek płatniczy, chyba że pracownik złożył w postaci papierowej lub elektronicznej wniosek o wypłatę wynagrodzenia do rąk własnych. W sytuacji, gdy wypłata wynagrodzenia jest dokonywana na wskazany przez pracownika rachunek płatniczy „postawienie do dyspozycji” oznacza moment, w którym środki „schodzą” z konta bankowego pracodawcy. Nie jest to dzień otrzymania środków na konto bankowe pracownika. Sam moment naliczania wynagrodzenia w niniejszym przypadku nie jest momentem właściwym do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotny natomiast jest dzień „postawienia do dyspozycji” wynagrodzenia dla pracownika oraz moment ukończenia 26 roku życia.
Powyższe stanowisko potwierdza szereg interpretacji wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np. interpretacja indywidualna z dnia 4 listopada 2019 r. 0113-KDIPT2-1.4011.410.2019.2.MD, interpretacja indywidualna z dnia 4 listopada 2019 r. 0115-KDIT2-2.4011.371.2019.1.ENB, interpretacja indywidualna z dnia 16 grudnia 2021 r. 0113-KDIPT2-2.4011.950.2021.1.MP.
W interpretacji 0115-KDIT2-2.4011.371.2019.1.ENB organ skarbowy wprost wskazał, że „jeśli pracownik w dniu 29 września ukończy 26 lat i złożył pracodawcy oświadczenie zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. (Dz. U. poz. 1394), a wypłata wynagrodzenia nastąpi zgodnie z Regulaminem wynagradzania w dniu 29 września to wynagrodzenie (po spełnieniu pozostałych warunków) będzie korzystało ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie ww. przepisu, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych”.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Jego zdaniem, nie będzie On zobowiązany do opłacenia (pobrania) od wypłaconego w ten sposób wynagrodzenia pracownika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.
UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2025 r. poz. 163 z późn. zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przychody ze stosunku pracy i obowiązki pracodawcy jako płatnika
Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W myśl zaś art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zaliczki za miesiące od stycznia do grudnia wynoszą:
1) za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku od danego płatnika nie przekroczył kwoty 120 000 zł – 12% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2) za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku od danego płatnika przekroczył kwotę 120 000 zł – 12% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę 120 000 zł;
3) za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu od danego płatnika.
Stosownie zaś do art. 38 ust. 1 komentowanej ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.
Warunki pozwalające na skorzystanie ze zwolnienia podatkowego, tzw. „ulgi dla młodych”
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są przychody:
a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy,
b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c) z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r. poz. 1244),
d) z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe,
e) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.
Analiza treści powyższego zwolnienia podatkowego prowadzi do wniosku, że zwolnienie to nie ma charakteru jedynie podmiotowego, ale ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Podmiotowy, bowiem jest adresowane do podatników podatku dochodowego, którzy nie ukończyli 26. roku życia. Przedmiotowy, bo nie wszystkie przychody osiągnięte przez wskazanych metrykalnie podatników mogą korzystać z tego zwolnienia – dotyczy ono bowiem jedynie przychodów enumeratywnie wymienionych w cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Możliwość zastosowania tego zwolnienia ustawodawca uzależnił zatem od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek wytyczonych analizowanym przepisem – zarówno tej podmiotowej, jak i tej przedmiotowej. Są to warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia.
Suma przychodów zwolnionych od podatku w ramach ulgi dla młodych nie może przekroczyć rocznie 85 528 zł. Po przekroczeniu rocznego limitu przychodów zwolnionych w ramach tej ulgi, nadwyżka przychodów podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Do dochodów podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej ponad limit 85 528 zł ma zastosowanie kwota wolna od podatku w wysokości 30 000 zł rocznie (czyli podstawa obliczenia podatku, od której nie powstaje obowiązek zapłaty podatku).
Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.
Z ulgi dla młodych mogą zatem skorzystać osoby, które nie ukończyły 26. roku życia.
Warunek wieku musi być spełniony na moment uzyskania przychodów. Jednocześnie mając na uwadze, że w zakresie ustalania wieku art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odsyła do Kodeksu cywilnego, to przy interpretacji zawartego w tym przepisie sformułowania „do ukończenia 26. roku życia” należy stosować ogólne przepisy prawa podatkowego, czyli art. 12 § 4 Ordynacji podatkowej. Norma ta stanowi, że terminy określone w latach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim roku, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim roku nie było – w dniu, który poprzedzałby bezpośrednio ten dzień.
Powyższe oznacza, że prawo do ulgi dla młodych – przy spełnieniu pozostałych warunków – przysługuje podatnikowi włącznie z dniem 26. urodzin.
O zastosowaniu ulgi dla młodych decyduje łączne spełnienie warunków dotyczących:
* wieku podatnika,
* rodzaju przychodów (w tym zasad opodatkowania),
* limitu przychodów,
* momentu uzyskania przychodów.
Powyższe oznacza, że prawo do ulgi dla młodych – przy spełnieniu pozostałych warunków – przysługuje Państwa pracownikowi włącznie z dniem 26. urodzin. Tym samym Państwo – jako płatnik – będą uprawnieni do stosowania ww. zwolnienia przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych dla pracownika, któremu będą Państwo wypłacać przychody ze stosunku pracy dokładnie w dniu jego 26. urodzin, do kwoty 85 528 zł. Zatem nie powinni Państwo pobierać zaliczki na podatek dochodowy od tego wynagrodzenia.
źródło: https://eureka.mf.gov.pl/
Wytłuszczenia dokonane przez redakcję